آیت الله آیتی بیرجندی
باز آیدم نسیم زبستان کربلا
دارد حکایت از گل و ریحان کربلا
بگشوده است خازن جنّـت مگر دری
از باغ خلد و روضۀ رضوان کربلا
یا بر زمین چکیده از آن خون که ریختند
اهل عناد ، در صف میدان کربلا
آید به گوش نالۀ طفلان که می دوند
از خوف دشمنان زبیابان کربلا
مانند شمع سوزم و ریزم ز چشم اشک
یاد آورم ز شمع شبستان کربلا
روزی که جان دهیم به یاد تو جان دهیم
ما راست قبله ، خاک درخشان کربلا
روزی که سر زخاک برآریم آرزوست
نور جمال صاحب ایوان کربلا
فُطرس سلام ما برسان چون که بگذری
بر تربت مطهر سلطان کربلا
این چند بیت تحفۀ مور است و "آیتی"
کآورده است نزد سلیمان کربلا