چه می‏توان گفت از آن همه کلمه ‏ای که در صدای سکوت علی علیه‏ السلام ، پس از تو خاموش ماندند؟ پس از تو، غیر از نفس ‏های غمگین علی علیه‏ السلام و اشک ‏های ناتمام فاطمه علیه السلام ، هیچ نفسی به تو نرسید و هیچ اشکی از نام تو سرچشمه نگرفت.
بعد از تو، جز لبخندهای اندوهگین علی علیه ‏السلام و فاطمه علیه السلام ، همه لبخندها به کیسه‏ های زر ختم شد.
چه شب‏ ها که فاطمه علیه السلام به یاد تو در ماه، با گریه می ‏نگریست و علی علیه ‏السلام ، با بغض، ستاره‏ های ایوان تاریک مدینه را می‏شمرد. آه، چه فرصت‏ های عزیزی که پس از تو، بین غربت برادرت علی علیه ‏السلام و مسلمانان نامسلمان گم شد!
کاش سلمان‏ ها و ابوذرها و... در باران تکثیر می‏شدند تا خطبه ‏های علی علیه ‏السلام را عملی کنند! کاش... !

منبع : مجله اشارات ، اسفند 1385 ، شماره 94

نوشتن دیدگاه