تا همیشه نوای توحید تو بلند است
در انتظار رهایی، دل به موج ‏های زمان سپرده‏ ای و جان به دست‏ های خدا.
چشم ‏هایت در ساحل ملکوت، فرود آمده ‏اند و دریای خروشان دنیای ما، همچنان در تکاپو است.
یوسف گمگشته قرن‏های تاریکی! جهانی گرداگرد نفس ‏های تو حلقه زده‏اند؛ تو هیچ‏ گاه از ابلاغ نامه‏ های رسالت خویش، زبان نبسته ‏ای. چشم ‏های تب‏ دارت، هنوز نگران آینده امت ‏اند و نگران حق ‏الناس.
چه بسیارند نام‏ های بزرگ که به بدنامی رفته ‏اند! درس تو این بود که زندگی زیبا داشته باشید تا مرگ زیبا داشته باشید. گردونه‏ های تمدن را که در دست ‏های جهالت بود، به دست‏ های اخلاق سپرده ‏ای، و ما اگر هدایت یافته ایم، به مدد انفاس قدسی توست.
سر بر بالین نهادنت، خاموشی نیست، فراموشی نیست، تازه دارد ندای «لا اله الا اللّه‏» شنیده می‏شود و فردا پشت بام‏ های زمین را روشن خواهد ساخت.

منبع : مجله اشارات ، اسفند 1385 ، شماره 94

نوشتن دیدگاه