فضيلت وقت و ترك غفلت در وقت آن
در مختصرى از اعمال شب و روز و مشتمل است بر چند فصل : فصل اوّل در اعمالى كه متعلق است به مابين طلوع فجر تا طلوع آفتاب بدانكه از جمله اوقات شريفه وقت بين الطّلوعين است و اخبار بسيارى از اهل بيت عليهم السلام در فضيلت اين وقت و تحريص بر عبادت و ذكر و تسبيح در آن وارد شده است و در بعض اخبار تعبير شده از اين وقت به ساعت غفلت چنانكه از حضرت باقر عليه السلام منقول است كه ابليس لعين لشكرهاى خودش را متفرّق و پهن مى كند در دو وقت در حين غروب آفتاب و حين طلوع آن پس بسيار ياد كنيد خدا را در اين دو ساعت و پناه بجوئيد به خدا از شرّ ابليس و لشكرش و در پناه خدا در آوريد كودكان خود را در اين دو ساعت زيرا كه آن دو ساعت غفلت است و بدانكه خواب در اين وقت مكروه است و نيز از حضرت باقر عليه السلام مرويست كه خواب در وقت صبح شومست و روزى را منع مى كند و رنگ را زرد و متغيّر مى كند و اين خواب هر مَشُومى است بدرستى كه حق تعالى روزيها را در مابين طلوع فجر تا طلوع آفتاب قسمت مى كند پس بپرهيزيد از خواب كردن در اين وقت.
دعاء در وقت طلوع فجر صادق و شيخ طوسى در مصباح اين دعا را نقل كرده كه در وقت طلوع فجر صادق بخوانند:
اَللّهُمَّ اَنْتَ صاحِبُنا فَصَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِهِ وَاَفْضِلْ عَلَيْنا اَللّهُمَّ بِنِعْمَتِكَ تَتِمُّ
بار خدايا توئى ياور ما پس درود فرست بر محمد و خاندانش و بر ما زياده بخش ، بار خدايا به نعمتت كارهاى
الصّالِحاتُ فَصَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِهِ وَاَتْمِمْها عَلَيْنا عآئِذا بِاللَّهِ مِنَ النّارِ
شايسته پايان پذيرد پس درود فرست بر محمد و آلش و نعمتت را بر ما تمام كن پناهنده به خدا از آتش
عآئِذا بِاللَّهِ مِنَ النّارِ عآئِذا بِاللَّهِ مِنَ النّارِ
پناهنده به خدا از آتش پناهنده به خدا از آتش
پس ميگوئى :
يا فالِقَهُ مِنْ حَيْثُ لا اَرى وَمُخْرِجَهُ مِنْ حَيْثُ اَرى صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِهِ
اى شكافنده سپيده از آنجا كه من نبينم و برون آرنده اش از آنجا كه بينم درود فرست بر محمد و آلش
وَاجْعَلْ اَوَّلَ يَوْمِنا هذا صَلاحا وَاَوْسَطَهُ فَلاحا وَآخِرَهُ نَجاحا انتهى
و قرار ده آغاز اين روز را شايستگى و وسطش را رستگارى و پايان را موفقيت و كاميابى
پس ده مرتبه مى گوئى :
اَللّهُمَّ اِنّى اُشْهِدُكَ اَنَّهُ ما اَصْبَحَ بى مِنْ نِعْمَةٍ اَوْ عافِيَةٍ فى دينٍ
بار خدايا براستى من تو را گواه گيرم كه هر چه از نعمت يا عافيتى در دين
اَوْ دُنْيا فَمِنْكَ وَحْدَكَ لا شَريكَ لَكَ لَكَ الْحَمْدُ وَلَكَ الشُّكْرُ بِها عَلَىَّ حَتّى
يا دنيا به من برسد همه از تو است كه يكتائى و شريك ندارى سپاس خاص تو است و برمن است سپاسگزارى بر آن تا
تَرْضا وَبَعْدَ الرِّضا *
خوشنود گردى و بالاتر از خشنودى
و اذكار وارده در اين وقت غير آنچه ذكر شد بسيار است و بهترين آنها ذكر
سُبْحانَ اللَّهِ وَالْحَمْدُ لِلَّهِ وَلا اِلهَ اِلا اللَّهُ وَاللَّهُ اَكْبَرُ
منزه است خدا و ستايش خاص خدا است و معبودى جز خدا نيست و خدا بزرگتر است
است كه تعبير شده از آن به باقيات الصّالحات و نيز خواندن اين دعا است :
لا اِلهَ اِلا اللَّهُ وَحْدَهُ لا شَريكَ لَهُ لَهُ
معبودى جز خداى يگانه نيست شريك ندارد
الْمُلْكُ وَلَهُ الْحَمْدُ يُحْيى وَيُميتُ وَيُميتُ وَيُحيى وَهُوَ حَىُّ لا يَمُوتُ بِيَدِهِ
پادشاهى خاص او است و ستايش هم خاص او است زنده مى كند و مى ميراند و مى ميراند و زنده مى كند و او است زنده اى كه نميرد
الْخَيْرُ وَهُوَ عَلى كُلِّ شَىْءٍ قَديرٌ
تمام نيكيها بدست اوست و او بر هر چيزى توانا است
و چون نداى اذان صبح را شنيدى مى گوئى :
اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ بِاِقْبالِ نَهارِكَ وَاِدْبارِ لَيْلِكَ وَحُضُورِ صَلَواتِكَ وَاَصْواتِ دُعآئِكَ
خدايا براستى از تو خواهم به آمدن روزت و رفتن شبت و رسيدن نمازهايت و صداهاى دعايت
وَتسْبيحِ مَلاَّئِكَتِكَ اَنْ تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَاَنْ تَتُوبَ عَلَىَّ اِنَّكَ
و تسبيح فرشتگانت كه درود فرستى بر محمد و خاندانش و توبه ام بپذيرى كه
اَنْتَ التَّوّابُ الرَّحيمُ
تو براستى توبه پذير مهربانى
و چون خواستى متوجه به نماز شوى و حاجت دارى به رفتن به بيت الخلا پس ابتدا كن به آن و آداب بيت الخلا بسيار است و جمله اى از آن بطور اختصار آن است كه مقدّم دارى در وقت داخل شدن پاى چپ را و مى گوئى :
بِسْمِ اللَّهِ وَبِاللَّهِ اَعُوذُ بِاللَّهِ مِنَ الرِّجْسِ النَّجِسِ الْخَبيثِ الْمُخْبِثِ الشَّيْطانِ
به نام خدا و با ياد خدا پناه برم بخدا از پليد ناپاك آلوده آلوده پرور (يعنى ) شيطان
الرَّجيمِ *
رانده شده
و چون كشف كردى بسم اللّه مى گوئى و واجب است در اين حال بلكه در تمام حالات مستور كردن عورت را از ناظر محترم و حرام است در اين حال رو به قبله و پشت به قبله نشستن و مستحب است آنكه بگوئى در حال قضاء حاجت :
اَللّهُمَّ اَطْعِمْنى طَيِّبا فى عافِيَةٍ وَاَخْرِجْهُ مِنّى خَبيثا فى عافِيَةٍ *
خدايا بخورانم غذاى پاك در تندرستى و از من خارجش كن ناپاك در تندرستى
و وقتى كه نظرت افتاد برآنچه ازتودفع شده مى گوئى :
اَللّهُمَّ ارْزُقْنِى الْحَلالَ وَجَنِّبْنِى الْحَرامَ
خدايا روزى حلالم ده و از حرام دورم كن
و چون خواستى استنجاء كنى اول استبراء مى كنى پس دعاى رؤيت آب را مى خوانى:
اَلْحَمْدُ
ستايش
لِلَّهِ الَّذى جَعَلَ الْمآءَ طَهُورا وَلَمْ يَجْعَلْهُ نَجِسا *
خاص خدائى است كه آب را پاك كننده قرار داد و ناپاكش نكرد
و در وقت استنجاء مى گوئى:
اَللّهُمَّ حَصِّنْ فَرْجى وَاَعِفَّهُ وَاسْتُرْ عَوْرَتى وَحَرِّمْنى عَلَى النّارِ
خدايا عورتم را (از گناه ) نگه دار و پارسايش كن و آنچه پوشيدنش بايد بپوشان و بدنم را بر آتش حرام كن
و چون از جاى خود برخاستى دست راست را بر شكم مى كشى و مى گوئى :
اَلْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذى اَماطَ عَنِّى
سپاس خاص خدائى است كه زدود از من
الاَْذى وَهَنَّاَنى طَعامى وَشَرابى وَعافانى مِنَ الْبَلْوى *
آزار را و گوارا كرد بر من خوراك و نوشيدنيم را و از بليه نگاهم داشت
پس بيرون مى آيى و مقدّم مى دارى پاى راست را بر پاى چپ و اين دعا را مى خوانى:
اَلْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذى عَرَّفَنى
سپاس خدائى را كه لذت غذا
لَذَّتَهُ وَاَبْقى فى جَسَدى قُوَّتَهُ وَاَخْرَجَ عَنّى اَذاهُ يا لَها نِعْمَةً يا لَها نِعْمَةً يا لَها
به من داد و نيرويش را در بدنم نهاد و آزارش را برون برد، وه كه چه نعمتى چه نعمتى چه
نِعْمَةً لا يَقْدِرُ الْقادِرُونَ قَدْرَها
نعمتى كه اندازه گيران اندازه اش نتوانند كرد
و چون خواستى وضو بگيرى ابتداء مى كنى به مسواك نمودن كه دهان را پاكيزه مى كند و بلغم را برطرف و حفظ را زياد مى كند و باعث زيادتى حَسَنات و خوشنودى حق تعالى است و دو ركعت نماز با مسواك افضل است از هفتاد ركعت به غير از مسواك و اگر مسواك نباشد انگشت مُجزى است از آن و سزاوار است كه در وقت وضو گرفتن رو به قبله بنشينى و ظرف آب را در جانب راست خود مى گذارى و چون نگاهت بر آب فتاد اين دعا مى خوانى :
اَلْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذى جَعَلَ الْمآءَ طَهُورا وَلَمْ
ستايش خاص خدائى است كه آب را پاك كننده قرار داد و
يَجْعَلْهُ نَجِسا *
قرارش نداد ناپاك
پس مى شوئى دست خود را پيش از آنكه داخل ظرف آب كُنى و مى گوئى :
در وقت داخل كردن دست در ظرف آب :
بِسْمِ اللَّهِ وَبِاللَّهِ اَللّهُمَّ اجْعَلْنى مِنَ التَّوّابينَ
به نام خدا و به ذات خدا خدايا مرا از توبه كنندگان قرارم ده
وَاجْعَلْنى مِنَ الْمُتَطَهِّرينَ *
و نيز قرارم ده از پاكيزه كنندگان
پس سه دفعه مضمضه مى كنى با سه كف آب و مى گوئى :
اَللّهُمَّ لَقِّنى حُجَّتى يَوْمَ اَلْقاكَ وَاَطْلِقْ لِسانى بِذِكْراكَ
خدايا دليل قاطعى روز لقائت بر زبانم نِه و زبانم را به ذكر خودت باز كن
پس سه دفعه استنشاق مى كنى و مى گوئى :
اَللّهُمَّ لا تُحَرِّمْ عَلَىَّ ريحَ الْجَنَّةِ وَاجْعَلْنى مِمَّنْ يَشَمُّ ريحَها
خدايا بوى بهشت را بر من حرام مكن و قرارم ده از زمره كسانى كه بوى آن
وَرَوْحَها وَطيبَها
و نسيمش و عطرش را ببويد
پس شروع كن بشستن صورت ومى گوئى :
اَللّهُمَّ بَيِّضْ وَجْهى يَوْمَ
خدايا سفيد گردان رويم را در آن روزى
تَسْوَدُّ فيهِ الْوُجُوهُ وَلا تُسَوِّدْ وَجْهى يَوْمَ تَبْيَضُّ فيهِ الْوُجُوهُ *
كه روها سياه گردد و سياه نكن رويم را روزى كه روها سفيد گردد
پس بردار يك مشت آب بجهت شستن دست راست و در وقت شستن مى گوئى :
اَللّهُمَّ اَعْطِنى كِتابى
خدايا نامه عملم را
بِيَمينى وَالْخُلْدَ فِى الْجِنانِ بِيَسارى وَحاسِبْنى حِسابا يَسيرا *
بدست راستم ده و رقعه جاويد در بهشت را بدست چپم و حسابم را به آسانى برس
پس دست چپ را بشوى و در آن وقت مى گوئى :
اَللّهُمَّ لا تُعْطِنى كِتابى بِشِمالى وَلا مِنْ وَرآءِ
خدايا مده نامه عملم را بدست چپم و نه پشت
ظَهْرى وَلا تَجْعَلْها مَغْلُولَةً اِلى عُنُقى وَاَعُوذُ بِكَ مِنْ مُقَطَّعاتِ النّيرانِ *
سرم و قرارش مده بسته به گردنم و پناه برم به تو از پاره هاى (سوزان ) آتش
پس مسح كن جلو سر را به رطوبت دست راست خود و مى گوئى در اين حال :
اَللّهُمَّ غَشِّنى
خدايا بپوشان مرا
رَحْمَتَكَ وَبَرَكاتِكَ *
به رحمت و بركات خود
پس مسح كن پاهاى خود را و مى خوانى در اين حال:
اَللّهُمَّ ثَبِّتْنى عَلَى الصِّراطِ يَوْمَ تَزِلُّ فيهِ الاَْقْدامُ وَاجْعَلْ سَعْيى فيما يُرْضيكَ عنّى
خدايا مرا بر صراط ثابت بدار در آن روزى كه قدمها بلغزد و كوششم را در كارى كه تو را خوشنود كند قرار ده
يا ذَاالْجَلالِ وَالاِْكْرامِ *
اى صاحب بزرگوارى و كرامت
و چون فارغ شدى از وضو مى گوئى :
اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ
خدايا از تو مى خواهم
تَمامَ الْوُضُوءِ وَتَمامَ الصَّلوةِ وَتَمامَ رِضْوانِكَ وَالْجَنَّةَ
درستى و كمال وضوء و كمال نماز و كمال خوشنودى تو و بهشت را
و مى گوئى نيز :
اَلْحَمْدُ لِلَّهِ
ستايش خاص خدا
رَبِّ الْعالَمينَ
پروردگار جهانيان است
و مى خوانى سوره قدر را سه مرتبه.
پس بعد از فراغ از وضو بوى خوش بكار مى برى.
پس روانه مى شوى به جانب مسجد با حالت سكينه و وقار و مى گوئى در وقت بيرون شدن از خانه بجهت رفتن به مسجد:
بِسْمِ اللَّهِ الَّذى خَلَقَنى فَهُوَ يَهْدينِ وَالَّذى هُوَ
به نام آن خدائى كه مرا آفريد و سپس راهنمائيم كرد و آن كس كه
يُطْعِمُنى وَيَسْقينِ وَاِذا مَرِضْتُ فَهُوَ يَشْفينِ وَالَّذى يُميتُنى ثُمَّ يُحْيينِ
غذايم دهد و آبم نوشاند و هرگاه بيمار شوم او شفايم دهد و آنكه بميراندم و باز زنده ام كند
وَالَّذى اَطْمَعُ اَنْ يَغْفِرَ لى خَطيَّئَتى يَوْمَ الدّينِ رَبِّ هَبْ لى حُكْما وَاَلْحِقْنى
و آنكه طمع دارم بيامرزد خطايم را در روز رستاخيز پروردگارا مرا فرزانگى بخش و به شايستگان
بِالصّالِحينَ وَاجْعَلْ لى لِسانَ صِدْقٍ فِى الاْخِرينَ وَاجْعَلْنى مِنْ وَرَثَةِ جَنَّةِ
ملحقم كن و خوش نامم گردان در نزد آيندگان و از وارثان بهشت پر
النَّعيمِ وَاغْفِرْ لاَِبى *
نعمتم گردان و پدرم را بيامرز
و چون خواستى داخل مسجد شوى اوّل ملاحظه تَهِ كفش خود مى نمائى كه نجاستى با آن نباشد پس پاى راست را مقدّم مى دارى پس مى خوانى اين دعا را:
بِسْمِ اللَّهِ وَبِاللَّهِ وَمِنَ اللَّهِ وَاِلَى اللَّهِ وَخَيْرُ الاَْسْمآءِ كُلِّها لِلَّهِ تَوَكَّلْتُ عَلَى
به نام خدا و بذات خدا و از جانب خدا و بسوى خدا و بهترين همه نامها از آن خدا توكل كردم بر
اللَّهِ وَلا حَوْلَ وَلا قُوَّةَ اِلاّ بِاللَّهِ اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَافْتَحْ لى
خدا و جنبش و نيروئى نيست مگر بخدا، خدايا درود فرست بر محمد و آلش و
اَبْوابَ رَحْمَتِكَ وَتَوْبَتِكَ وَاَغْلِقْ عَنّى اَبْوابَ مَعْصِيَتِكَ وَاجْعَلْنى مِنْ زُوّارِكَ
درهاى رحمت و توبه ات را بسويم باز كن و درهاى نافرمانيت برويم ببند و مرا در زمره زائرانت
وَعُمّارِ مَساجِدِكَ وَمِمَّنْ يُناجيكَ فى اللَّيْلِ وَالنَّهارِ وَمِنَ الَّذينَ هُمْ فى
و آبادكنندگان مساجدت قرارم ده و از كسانى كه در شب و روز با تو به راز و نيازند و از كسانى كه در
صَلوتِهِمْ خاشِعُونَ وَادْحَرْ عَنِّى الشَّيْطانَ الرَّجيمَ وَجُنُودَ اِبْليسَ اَجْمَعينَ *
نماز ترسانند و دور گردان از من شيطان رانده و سپاهيان او را به تمامى
و چون اراده كردى كه نماز كنى مى گوئى :
اَللّهُمَّ اِنّى اُقَدِّمُ اِلَيْكَ مُحَمَّدا صَلَّى اللَّهُ
خدايا من پيش دارم بسويت محمد صلى اللّه
عَلَيْهِ وَآلِهِ بَيْنَ يَدَىْ حاجَتى وَاَتَوَجَّهُ بِهِ اِلَيْكَ فَاجْعَلْنى بِهِ وَجيها عِنْدَكَ فِى
عليه و آله را پيشاپيش حاجت و خواسته ام و بوسيله او بسويت توجه كنم پس قرارم ده آبرومند در نزد خويش در
الدُّنْيا وَالاْخِرَةِ وَمِنَ الْمُقَرَّبينَ وَاجْعَلْ صَلواتى بِهِ مَقْبُولَةً وَذَنْبى بِهِ مَغْفورا
دنيا و آخرت و از مقربان درگاهم گردان و نمازم را بخاطر او پذيرفته و گناهم را آمرزيده
وَدُعآئى بِهِ مُسْتَجابا اِنَّكَ اَنْتَ الْغَفُورُ الرَّحيمُ *
و دعايم را مستجاب گردان كه همانا تو آمرزنده و مهربانى
پس اذان و اقامه مى گوئى به جهت نماز و مابين اذان و اقامه فاصله مى كنى به يك سجده يا نشستنى و اين دعا را مى خوانى :
اَللّهُمَّ اجْعَل قَلْبى باَّرّا وَعَيْشى قآرّا وَرِزْقى دآرّا وَاجْعَلْ لى عِنْدَ
خدايا دلم را نيك خواه و زندگانيم را بر قرار و روزيم را ريزان كن و برايم در كنار
قَبْرِ رَسُولِكَ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ مُسْتَقَرّا وَقَرارا *
قبر رسول خود صلى اللّه عليه و آله منزلگاه و جايگاهى قرار ده
و آنچه خواهى دعا مى كنى و حاجت خود را از حقّ تعالى طلب مى كنى زيرا كه دعا در بين اذان و اقامه ردّ نمى شود و بعد از گفتن اقامه مى خوانى :
اَللّهُمَّ اِلَيْكَ تَوَجَّهْتُ وَمَرَضاتَكَ طَلَبْتُ وَثَوابَكَ ابْتَغَيْتُ
خدايا فقط به تو رو كنم و خوشنودى تو را جويم و پاداش نيكت خواهم
وَبِكَ آمَنْتُ وَعَلَيْكَ تَوَكَّلْتُ اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَافْتَحْ
و به تو ايمان دارم و بر تو توكل كنم خدايا درود فرست بر محمد و آلش و بگشا
مَسامِعَ قَلْبى لِذِكْرِكَ وَثَبِّتْنى عَلى دينِكَ وَلا تُزِغْ قَلْبى بَعْدَ اِذْ هَدَيْتَنى وَهَبْ
گوشهاى دلم را براى ياد كردنت و بر دين خود پابرجايم دار و دلم را پس از اينكه راهنمائيم كردى منحرف مساز
لى مِنْ لَدُنْكَ رَحْمَةً اِنَّكَ اَنْتَ الْوَهّابُ
و از نزد خود رحمتى به من ببخش كه همانا توئى بخشنده
پس مهيّا مى شوى بجهت نماز و حاضر مى كنى قلب خود را و ملاحظه مى كنى ذلّت مقام خود را و عظمت و جلالت مولاى خود را كه در مقام مناجات با او درآمده اى و چنان باش كه گويا او را مى بينى و حيا كن از آنكه با او تكلّم كنى و دلت به جانب ديگر متوجّه باشد پس مى ايستى با وقار و خشوع در حالتى كه دستهايت را بر رانهاى خود مقابل سر زانو گذاشته باشى و مابين قدمهايت بقدر سه انگشت تا يك شبر باز كرده فُرجه مى گذارى و نظرت را به موضع سجده مى افكنى پس نيّت فريضه صبح بكن قربةً الى اللّه و تكبيرة الاحرام بگو
و مستحب است كه شش تكبير ديگر بر او اضافه كنى و در هر تكبيرى دستها را بلند كنى تا محاذى نرمه گوش در حالى كه كف دستها رو به قبله باشد وانگشتها غيراز انگشت بزرگ به هم چسبيده باشد و بخوانى دعاهاى تكبيرات را به اين طريق كه بعد از تكبير سوّم بگوئى :
اَللّهُمَّ اَنْتَ الْمَلِكُ الْحَقُّ الْمُبينُ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ
خدايا توئى پادشاه برحق آشكار معبودى جز تو نيست
سُبْحانَكَ اِنّى ظَلَمْتُ نَفْسى فَاغْفِرْ لى ذَنْبى اِنَّهُ لا يَغْفِرُ الذُّنُوبَ اِلاّ اَنْتَ
منزهى تو و براستى من بر خويشتن ستم كردم پس گناهم بيامرز كه نيامرزد گناهان را جز تو
و بعد از تكبير پنجم مى گوئى :
لَبَّيْكَ وَسَعْدَيْكَ وَالْخَيْرُ فى يَدَيْكَ وَالشَّرُّ لَيْسَ اِلَيْكَ
بله آماده خدمتم خير بدست تو است و شر از تو نيست
وَالْمَهْدِىُّ مَنْ هَدَيْتَ عَبْدُكَ وَابْنُ عَبْدَيْكَ ذَليلٌ بَيْنَ يَدَيْكَ مِنْكَ وَبِكَ وَلَكَ
راه يافته كسى كه تو راهنمائيش كردى بنده تو و زاده دو بنده ديگرت پيش درگاهت از تو و با تو و براى تو
وَاِلَيْكَ لا مَلْجَاءَ وَلا مَنْجا وَلا مَفَرَّ مِنْكَ اِلاّ اِلَيْكَ سُبْحانَكَ وَحَنانَيْكَ تَبارَكْتَ
و بسوى تو است نه پناهگاهى و نه جائى براى رهائى ونه گريزگاهى جز بسوى تو نيست منزهى تو و من خواهان رحمتم برتر
وَتَعالَيْتَ سُبْحانَكَ رَبَّ الْبَيْتِ الْحَرامِ *
و والائى منزهى تو اى پروردگار خانه محترم
و بعد از تكبير هفتم مى گوئى :
وَجَّهْتُ
من رو بسوى
وَجْهِىَ لِلَّذى فَطَرَ السَّمواتِ وَالاَْرْضَ عالِمِ الْغَيْبِ وَالشَّهادَةِ حَنيفا مُسْلِما
آنكس كنم كه آسمانها و زمين را آفريد داناى نهان و آشكار است با حال اعتدال و تسليم
وَما اَنَا مِنَ الْمُشْرِكينَ اِنَّ صَلوتى وَنُسُكى وَمَحْياىَ وَمَماتى لِلَّهِ رَبِّ
و از مشركان نيستم همانا نماز و عبادت و زندگى و مرگ من از خدا پروردگار
الْعالَمينَ لا شَريكَ لَهُ وَبِذلِكَ اُمِرْتُ وَاَ نَا مِنَ الْمُسْلِمينَ
جهانيان است كه شريكى براى او نيست و بدان ماءمورم و من از مسلمانانم
آداب قرائت و ركوع و سجود و قنوت
و چون خواهى شروع كنى به قرائت كلمه استعاذه را آهسته مى گوئى پس بخوان سوره حمد را با آداب تمام و حضور قلب و تفكّر در معانى آن و بعد از فراغ بقدر يك نفس ساكت مى شوى پس بخوان سوره اى از قرآن و خوبست كه امثال سوره عَمَّ وَ هَلْ اَتى ولااُقْسِمُ بوده باشد پس از آن نيز به قدر يك نفس ساكت مى ايستى پس دستها را بلند مى كنى بجهت گفتن تكبير به طريقى كه سابق ذكر شد پس برو به ركوع و مى گذارى دست راست را بر سر زانوى راست پيش از گذاشتن دست چپ بر زانوى چپ و انگشتان كف دست را از هم باز مى كنى و پُر مى كنى آنها را از زانوهاى خود و كمر را خم نموده و گردن را كشيده و مساوى با كمر و نظر را به مابين قدمها مى افكنى و بگو:
سُبْحانَ رَبِّى الْعَظيمِ وَبِحَمْدِهِ
منزه است پروردگار بزرگ من و او را سپاس گويم
و سزاوار است كه اين ذكر را هفت مرتبه يا پنج مرتبه يا سه مرتبه بگوئى و پيش از گفتن ذكر اين دعا را بخوانى:
اَللّهُمَّ لَكَ رَكَعْتُ وَلَكَ اَسْلَمْتُ وَبِكَ آمَنْتُ وَعَلَيْكَ تَوَكَّلْتُ وَاَنْتَ رَبّى خَشَعَ
خدايا براى تو ركوع كردم و براى تو تسليم شدم و به تو ايمان آوردم و بر تو توكل كردم و توئى پروردگار من خاشع شد
لَكَ سَمْعى وَبَصَرى وَشَعْرى وَبَشَرى وَلَحْمى وَدَمى وَمُخّى وَعَصَبى
براى تو گوش و چشم و مو و پوست و گوشت و خون و مخ و رگ و استخوانم و (خلاصه )
وَعِظامى وَما اَقَلَّتْهُ قَدَماىَ غَيْرَ مُسْتَنْكِفٍ وَلا مُسْتَكْبِرٍ وَلا مُسْتَحْسِرٍ
آنچه را در پاهايم بر خود حمل كرده بدون سرپيچى و نه تكبّر ورزى و نه به حال خستگى
پس برخيز از ركوع و بايست و در اينحال مى گوئى :
سَمِعَ اللَّهُ لِمَنْ حَمِدَهُ
مى شنود خدا هركس او را ستايش كند
پس تكبير مى گوئى و برو به سجده با نهايت خضوع و خشوع و كفها را پهن كرده پيش از زانوها بر زمين مى گذارى و سجده مى كنى بر تربت امام حسين عليه السلام و ذكر سجود را بگو و بهتر آنكه هفت يا پنج يا سه مرتبه بگوئى و پيش از ذكر اين دعا را بخوانى :
اَللّهُمَّ لَكَ سَجَدْتُ وَبِكَ آمَنْتُ وَلَكَ
خدايا براى تو سجده كردم و به تو ايمان آوردم و براى تو
اَسْلَمْتُ وَعَلَيْكَ تَوَكَّلْتُ وَاَنْتَ رَبّى سَجَدَ وَجْهى لِلَّذى خَلَقَهُ وَشَقَّ سَمْعَهُ
تسليمم و بر تو توكل كنم و توئى پروردگار من سجده كرد چهره ام براى كسى كه او را آفريد و گوش
وَبَصَرَهُ اَلْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمينَ تَبارَكَ اللَّهُ اَحْسَنُ الْخالِقينَ
و چشمش را شكافت ستايش خاص خدا پروردگار جهانيان است خجسته باد خدا بهترين آفريننده
پس ذكر را بگو و سر از سجده بردار و بنشين و مستحبّ است كه تكبير بگوئى و متورّكاً بنشينى و بگوئى :
اَسْتَغْفِرُ اللَّهَ رَبّى وَاَتُوبُ اِلَيْهِ
آمرزش خواهم از خدا و بسويش توبه كنم
و نيز مى گوئى :
اَللّهُمَّ اغْفِرْ لى وَارْحَمْنى وَاجْبُرْنى
خدايا مرا بيامرز و به من رحم كن و حالم نيكو كن
وَادْفَعْ عَنّى وَعافِنى اِنّى لِما اَنْزَلْتَ اِلَىَّ مِنْ خَيْرٍ فَقيرٌ تَبارَكَ اللَّهُ رَبُّ الْعالَمينَ
و از من دفاع كن و تندرستم بدار كه من بدان خيرى كه برايم بفرستى نيازمندم خجسته است خدا پروردگار جهانيان
پس تكبير مى گوئى و برو به سجده دوّم و به عمل مى آورى آنچه را كه در سجده اوّل بجامى آوردى پس سراز سجده بردار و جلسه استراحت را بجامى آورى پس برخيز و در حال برخاستن مى گوئى :
بِحَوْلِ اللَّهِ وَقُوَّتِهِ اَقُومُ وَاقْعُدُ
به ايستم و بنشينم به جنبش خدا و نيروى او
و چون قرار گرفتى بخوان حمد و سوره و بهتر آنكه سوره توحيد بخوانى و مستحب است گفتن سه مرتبه :
كَذلِكُ اللَّهُ رَبّى
اين چنين است خدا پروردگار من
بعد از فراغ از سوره توحيد پس تكبير مى گوئى و دستها را بجهت قنوت بلند مى كنى تا به مقابل صورت و شكم كف دستها را بسوى آسمان مى كنى و انگشتها را بهم مى چسبانى سواى انگشت بزرگ و خوبست آنكه اختيار كنى بجهت قنوت خواندن كلمات فرج را و بخوانى بعد از آن :
اَللّهُمَّ اغْفِرْ لَنا وَارْحَمْنا وَعافِنا وَاعْفُ عَنّا
خدايا بيامرز ما را و به ما رحم كن و تندرستمان بدار و از ما بگذر
فِى الدُّنْيا وَالاْخِرَةِ اِنَّكَ عَلى كُلِّ شَىْءٍ قَديرٌ
در دنيا و آخرت كه همانا تو بر هر چيز توانائى
پس مى گوئى:
اَللّهُمَّ مَنْ كانَ
خدايا هركس كه
اَصْبَحَ وَلَهُ ثِقَةٌ اَوْ رَجآءٌ غَيْرُكَ فَاَنْتَ ثِقَتى وَرَجآئى يا اَجْوَدَ مَنْ سُئِلَ وَيا
بامداد كند و تكيه گاه يا اميدوارى بجز تو داشته باشد ولى تكيه گاه و اميد من توئى اى بخشنده ترين كسى كه از او درخواست
اَرْحَمَ مَنِ اسْتُرْحِمَ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَارْحَمْ ضَعْفى وَمَسْكَنَتى
شود و اى مهربانترين كسى كه مهر از او خواهند درود فرست بر محمد و آلش و به ناتوانى و درماندگى
وَقِلَّةَ حيلَتى وَامْنُنْ عَلَىَّ بِالْجَنَّةِ طَوْلا مِنْكَ وَفُكَّ رَقَبَتى مِنَ النّارِ وَعافِنى
و كم چارگيم رحم كن و به فضل خود به بهشت بر من منت نه و آزادم كن از آتش دوزخ و تندرستى و عافيت
فى نَفْسى وَفى جَميعِ اُمُورى بِرَحْمَتِكَ يا اَرْحَمَ الرّاحِمينَ
در جانم و در تمام كارم عنايت كن به رحمت خود اى مهربانترين مهربانها
و سزاوار است طول دادن قنوت و دعاهائى كه در قنوت خوانده مى شود بسيار است پس تكبير مى گوئى و ركوع و سجود را بجا بياور بهمان نحو كه مذكور شد و بعد از فراغ از دو سجده بنشين از براى تشّهد و سلام و مستحب است آنكه مُتَوَرِّكاً بنشينى و پيش از تشهد بگوئى :
