شیخ مفید می گوید : «ایشان در 28 صفر سال دهم هجری در سن 63 سالگی در مدینه منوّره مسموم و به شهادت رسید.»(1)
شیخ طوسی نیز همین مطلب را در تهذیب الاحکام یادآور می شود. (2)
مرحوم مجلسی (رحمه الله علیه) می نویسد : شهادت پیامبر (صلی ‌الله‌ علیه‌ و آله‌ و سلم) در سال یازدهم هجری بوده است.(3)
علامه حلی نیز شهادت پیامبر را با سم تایید می کند.(4)
مرحوم محمد علی اردبیلی  نیز می گوید : پیامبر (صلی ‌الله ‌علیه ‌و آله‌ و سلم) در مدینه با سم به شهادت رسید.(5)
روایاتی که در مورد شهادت همه معصومین (علیهم ‌السلام) رسیده است، اگر نگوییم به حد تواتر رسیده است، حداقل می توان گفت مستفیضه هستند که به اختصار بیان خواهیم کرد.
1- رسول خدا (صلی ‌الله‌ علیه‌ و آله‌ و سلم) فرمودند : «ما من نبيٍّ أو وصيٍّ إلا شهیدٌ» (6) «هیچ نبی و یا وصی نیست مگر این که شهید می شود».
2- در روایت دیگری فرمود : «ما منا إلا مسمومٌ أو مقتول» (7) «هیچ یک از ما نیست مگر این که یا مسموم یا کشته می شود».
3- امام مجتبی (علیه ‌السلام) : «والله ما منّا إلا مقتول شهید» (8) «به خدا سوگند هیچ یک از ما نیست مگر این که مقتول و شهید است». همین روایت از امام صادق و امام رضا (علیهماالسلام) هم نقل شده است.
از این روایات می توان فهمید تمام اهل بیت (علیهم ‌السلام) به شهادت رسیده اند چون حرف نفی و «الا» در یک کلام افاده عموم می دهد و همه ایشان را شامل می شود مگر این که با دلیل محکم و یقینی یکی از ایشان خارج شود که چنین دلیلی موجود نیست.

روایاتی که به خصوص در مورد شهادت پیامبر (صلی ‌الله ‌علیه ‌و آله ‌و سلم) رسیده اند اگر چه تعدادشان به اندازه دسته اول نیست، لکن از نظر سند صحیح و غیر قابل خدشه هستند.
1- سلیم بن قیس هلالی از عبدالله بن جعفر نقل می کند که : (پس علی بن ابی طالب (علیه‌السلام) ایستاد و در حالی که گریه می کرد، فرمود : پدر و مادرم فدایت ای پیامبر خدا ! آیا کشته می شوی؟! حضرت فرمود : بله، به وسیله سم به شهادت می رسم، و تو با شمشیر کشته می شوی و محاسنت از خون سرت خضاب می شود و فرزندم حسن نیز با سم کشته می شود! و فرزندم حسین با شمشیر کشته می شود، او را ظالم پسر ظالم ! زنا زاده پسر زنا زاده ! منافق پسر منافق می کشد».(9)
2- امام صادق از پدرانشان (علیهم ‌السلام) روایت کرده که فرمودند : امام حسن (علیه السلام) به اهل بیتشان فرمودند : «من با سم کشته می شوم همان طور که رسول خدا (صلی ‌الله‌ علیه ‌و آله ‌و سلم) با سم به شهادت رسید. پرسیدند : چه کسی این کار را با شما می کند ؟ فرمودند : همسرم جعده دختر اشعث ، معاویه او را فریب می دهد و او را به این کار امر می کند. پس گفتند : او را از منزلتان بیرون کنید و از خودتان دور کنید ! فرمود : چگونه او را بیرون کنم و بعد از آن کاری نکند ! و اگر او را بیرون کنم کسی غیر از او مرا به قتل نمی رساند.(10)
3- هم چنین عیاشی از حسین بن منذر روایت کرده که گفت : «از امام صادق (علیه ‌السلام) در مورد قول خداوند ﴿أفإن مات أو قتل إنقلبتم علی أعقابکم﴾ پرسیدم : آیا قتل بوده یا موت ؟ فرمود: اصحابش کردند آن چه کردند (یعنی: ایشان را به شهادت رساندند).(11)
**************************
1. المقنعه، شیخ مفید، ص 456.
2. تهذیب الاحکام، شیخ طوسی، ج 6، ص 1.
3. بحارالانوار، علامه مجلسی، ج 22، ص 514.
4. منتهی المطلب، علامه حلی، ج 2، ص 887.
5. جامع الروات، محمدعلی اردبیلی، ج 2 ص 463.
6. بصائر الدرجات، محمد بن حسن صفّار، ص 148؛ بحارالانوار، علامه مجلسی، ج 17، ص 405 و ج 40، ص 139.
7. وسائل الشیعه، شیخ حر عاملی، ج 14، ص 2 و ص 18؛ بحارالانوار، علامه مجلسی، ج 45، ص 1؛ من لا یحضره الفقیه، شیخ صدوق، ج 4، ص 17.
8. کفایه الاثر، خزاز قمی، ص 227؛ اعلام الوری، طبرسی، ج 2، ص 132 از امام صادق (علیه ‌السلام)؛ عیون الاخبار، شیخ صدوق، ج 1، ص 287 از امام رضا (علیه ‌السلام).
9. اسرار آل محمد (صلی ‌الله ‌علیه‌ و آله ‌و سلم)، سلیم بن قیس هلالی ص 362؛ بحارالانوار، علامه مجلسی، ج 33، ص 266.
10. اثبات الهداه، شیخ حر عاملی، ج 2، ص 558، از خرائج و جرائح راوندی؛ بحارالانوار، علامه مجلسی، ج 43، ص 327، از مناقب ابن شهر آشوب.
11. تفسیر عیاشی، محمد بن عیاش، ج 1، ص 200.

نوشتن دیدگاه