آلوسی از بزرگترین مفسرین اهل خلاف در تفسیر آیة شریفة «وَإِذْ قَالَ رَبُّكَ لِلْمَلَائِكَةِ إِنِّي جَاعِلٌ فِي الْأَرْضِ خَلِيفَةً
و زمانی که خداوند به فرشتگان فرمود:من بر روی زمین خلیفه می‌گمارم» می‌نویسد:

و لم تزل تلک الخلافة فی الانسان الکامل الی قیام الساعة و ساعة القیام بل متی فارق هذا الانسان العالم مات العالم لانه الروح الذی به قوامه فهو العماد المعنوی للسماء و الدار الدنیاء جارحة من جوارح جسد العالم الذی الانسان روحه.

و دائما تا روز قیامت این خلافت در انسان کامل خواهد بود بلکه زمانی که این انسان عالَم را ترک کند عالم از بین خواهد رفت چرا که انسان کامل روح جهان است که حیات دنیا وابسته به اوست پس او تکیه گاه معنوی برای آسمان ها است و دار دنیا عضوی از جسدی می‌باشد که انسان کامل روح اوست.

روح المعانی،تألیف آلوسی،جلد ۱،صفحه ۲۲۰_۲۲۱،چاپ دار إحیاء التراث

از این بیان آلوسی مشخص میشود باید قائل به دوام استمراری و وجود همیشگی انسان کامل(فقط امام معصوم) بود که این همان چیزی است که اعتقاد شیعه راجع به مهدی علیه‌السلام حی و ولادت یافته است.

نوشتن دیدگاه