بوسه زند تاج گل به پای محمد(ص) *** خسرو حسن است خود گدای محمد(ص)
تا که برد بوی خوش صبا به گلستان *** میکشد از هر طرف ردای محمد(ص)
جسم شريفش بود لطيف تر از نور *** محو شود سايه از صفای محمد(ص)
آب بقا هستی اش ز يمن رسول است *** خضر، بقا دارد از بقای محمد(ص)
خواهی اگر بشنوی کلام خدا را *** گوش به قرآن کن و ندای محمد(ص)
از شب معراج، ماه و جمله کواکب *** چشم به راهند بر لقای محمد(ص)
ملک جهان را پلاک خود زده لولاک *** چون دو جهان شد بنا برای محمد(ص)
آنچه خداوند در حديث کسا گفت *** پرده نشين بود در سرای محمد(ص)
پشت و پناه و شفيع عالميان اوست *** چون به خدا هست اتکای محمد(ص)
روشن و پيداست پيش مردم دانا *** غير علی(ع) نيست مثل و تای محمد(ص)
نيست مسلمان هر آن که بغض علی داشت *** هست ولای علی(ع) ولای محمد(ص)
شرح کمالات و وصف ذات نبی رار *** کس نتواند به جز خدای محمد(ص)
گفت حسين از من است و من ز حُسينم *** ذبح عظيم است چون فدای محمد(ص)
سبط نبی چون که نور چشم رسول است *** قتلگه اوست کربلای محمد(ص)
دست ابوالفضل و پرچمی که برافراشت *** دست علی بود بر لوای محمد(ص)
اکبر ليلا شبيه حضرت طاها *** آمده در کربلا به جای محمد(ص)
حرمله زان تير مرگبار سه شعبه *** حلق علی را دريد و نای محمد(ص)
حضرت سجّاد و آن خيام پر آتش *** جان نبی بود و خيمه های محمد(ص)
ناله وا غربتای زينب کبرا *** ناله زهراست همصدای محمد(ص)
با همه پستی (حسان)، بلند مقامم *** تاج سرم شد چو خاک پای محمد(ص)
حبيب چايچيان (حسان)
