در طلب بر خود بگشت او هفت بار *** هفت پرگارِ فلک شد آشکار
هر نظر کز حق به سوی او رسید *** کوکبی گشت و طلب آمد پدید
بعد از آن، آن نورِ پاک آرام یافت *** عرشِ عالی گشت و کرسی نام یافت
عرش و کرسی عکس ذاتش خاستند *** پس ملایک از صفاتش خاستند
گشت از انفاسش انوار آشکار *** وز دل پرفکرش اسرار آشکار
سرّ روح از عالم امر است و بس *** پس «نَفَخْتُ فیهِ مِن روحِی» نَفَس
چون شد آن انفاس و آن اسرار جمع *** زین سبب ارواح شد بسیار جمع
چون طفیل نور او آمد اُمم *** سوی کل مبعوث از آن شد لاجرم
منبع : نشریه گنجینه ، اردیبهشت 1384 ، شماره 50
