این کدامین بخت روشن است؟
به راستی این کدامین بخت روشن است که ستاره ‏ها درخشیدنش را رصد می‏کنند؟
«کلیمی که چرخ فلک طور اوست     ***     همه نورها پرتو نور اوست»
این کیست که آمدنش را کودکان در پستو نشسته خواب می‏ بینند. سفره ‏های بی نان و نمک خواب می ‏بینند و بت‏ ها در لرزشی دهشتناک خواب می ‏بینند؟
این کیست که کعبه، بی تاب آمدنش به افق ‏ها چشم دوخته است. تاریخ آمدنش را قول داده است. قلم به رسالتش ایمان دارد؟
برگزیده خداست که این گونه جهان را در شوقی عظیم، چشم براه خویش کرده است.
برگزیده خداست که می ‏آید؛ با کاسه‏ ای از روشنی لبریز و با سفره‏ای که محبت را بین چشم‏ های در راه مانده تقسیم خواهد کرد.
برگزیده خداست که پنجره ‏ها را هوای پریدن خواهد داد. دست ‏هایی که شوق پریدن را در بال ‏ها جاری خواهد کرد.
«خدایت ثنا کرد و تجلیل کرد     زمین بوس قدر تو جبریل کرد»
زبانی که تو را سرود، تنها زبان اول شاعر هستی است.
«ترا عزّ لولاک تمکین بس است     ***     ثنای تو طه و یس بس است»
علی سعادت شایسته

نوشتن دیدگاه