نامت خدای خاک قلمداد می‏شود    ***     بی‏ تو کیان هستی بر باد می‏شود
ما را طفیلیان تو آورد کردگار    ***     با این بهانه خاطرمان شاد می‏شود
نامت قرین نام خدا، قرن‏های قرن    ***     بر بام ‏های مأذنه فریاد می‏شود
ای نور چشم ‏های خداوند تا هنوز!    ***     هرجا حدیث عصمت تو یاد می‏شود؛
از رهگذار خسته تاریخ، سنگ سنگ    ***     نفرین نصیب قامت الحاد می‏شود
دیری‏ست آیه‏ های تو ای وحی آخرین!    ***     ناگفته‏ های عرصه بیداد می‏شود
تنها مگر به مقدم موعود نسل تو    ***     پاییزمان بهار خداداد می‏شود
آه ای رسول! غربت ما را شفیع باش    ***     آیا زمین دو مرتبه آباد می‏شود؟...
سودابه مهیجی

نوشتن دیدگاه